تجزیه و تحلیل سرعت و چالش در 4 بازی پازل موفق
منحنی یادگیری
بازی های پازل
چالش
رفتارگرایی
کسب مهارت
منحنی های یادگیری: تجزیه و تحلیل سرعت و چالش در چهار بازی پازل موفق
معرفی :
سرعت معرفی چالش‌ها در یک بازی مدت‌هاست که به‌عنوان یک عامل کلیدی تعیین‌کننده لذت و دشواری تجربه‌شده توسط بازیکنان بازی و توانایی آنها برای یادگیری از بازی شناخته شده است. به منظور درک اینکه چگونه می توان چالش ها را در بازی ها به بهترین نحو انجام داد، تجزیه و تحلیل بازی هایی که قبلاً به عنوان بسیار جذاب نشان داده شده اند، ارزش زیادی دارد. ویدئوهای پخش از چهار بازی پازل (پورتال، پورتال 2 حالت تعاونی، Braid و Lemmings)، مشاهده و با استفاده از معیارهای به دست آمده از درک روانشناسی رفتاری از نحوه حل مشکلات مردم، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تجزیه و تحلیل ویدئوهای پخش این چهار بازی نشان داد که همه آنها از یک الگوی مشابه برای معرفی چالش ها استفاده می کنند. ابتدا، بازیکنان با چالش های ساده ای روبرو می شوند که به آنها فرصت می دهد تا اصول اولیه بازی را یاد بگیرند. سپس، چالش ها به تدریج پیچیده تر می شوند، اما به گونه ای که بازیکنان همیشه احساس می کنند که در حال پیشرفت هستند. در نهایت، بازیکنان با چالش های دشوارتری روبرو می شوند که به آنها امکان می دهد مهارت های خود را به چالش بکشند.
این الگو نشان می دهد که مهم است که بازیکنان را به تدریج به چالش بکشید. اگر چالش ها خیلی زود خیلی دشوار باشند، بازیکنان ممکن است ناامید یا دلسرد شوند. از سوی دیگر، اگر چالش ها خیلی ساده باشند، بازیکنان ممکن است خسته یا کسل شوند.
تجزیه و تحلیل این چهار بازی نیز نشان داد که عوامل دیگری نیز در لذت و دشواری بازی نقش دارند. به عنوان مثال، بازیکنان از چالش هایی که منطقی و قابل درک هستند بیشتر لذت می برند. آنها همچنین از چالش هایی که احساس می کنند به آنها امکان می دهد مهارت های خود را به نمایش بگذارند بیشتر لذت می برند.
این یافته ها می تواند برای طراحان بازی مفید باشد. با در نظر گرفتن عواملی مانند سرعت معرفی چالش ها، منطق و پیچیدگی چالش ها، و احساس دستاوردی که بازیکنان از حل چالش ها به دست می آورند، می توانند بازی هایی طراحی کنند که هم لذت بخش و هم چالش برانگیز باشند.
در ادامه می توان به این موارد نیز اشاره کرد:
- تنوع چالش ها: بازیکنان از بازی هایی که چالش های متنوعی را ارائه می دهند بیشتر لذت می برند. این به آنها امکان می دهد تا مهارت های مختلف خود را به چالش بکشند و از بازی خسته نشوند.
- بازخورد: بازیکنان برای یادگیری و بهبود نیاز به بازخورد دارند. طراحان بازی باید مطمئن شوند که بازیکنان می دانند چه کار درست و چه کار غلط انجام می دهند.
- تخصیص چالش ها: بازیکنان از چالش هایی که متناسب با مهارت های آنها باشد بیشتر لذت می برند. طراحان بازی باید مطمئن شوند که چالش ها برای بازیکنان چالش برانگیز اما غیرقابل دستیابی نیستند.
با در نظر گرفتن این عوامل، طراحان بازی می توانند چالش هایی را ایجاد کنند که برای بازیکنان لذت بخش و رضایت بخش باشد.
یافته ها حاکی از آن است که؛ 1) مهارت های اصلی آموخته شده در هر بازی به طور جداگانه معرفی می شوند، 2) از طریق پازل های ساده که فقط به اجرای اولیه آن مهارت نیاز دارند، 3) بازیکن فرصت تمرین و ادغام آن مهارت با مهارت های قبلی را دارد، و 4) پازل ها افزایش می یابد. در پیچیدگی تا زمانی که مهارت جدید بعدی معرفی شود. این داده‌ها راهنمایی‌های عملی برای طراحان ارائه می‌کنند، از تفکر معاصر در مورد طراحی ساختارهای یادگیری در بازی‌ها پشتیبانی می‌کنند و جهت‌های آینده را برای تحقیقات تجربی پیشنهاد می‌کنند.
بازی پازل یک نوع بازی فکری است که در آن بازیکن باید قطعات یا قطعات جداگانه یک تصویر یا شکل را به هم متصل کند تا تصویر یا شکل کامل شود. بازی پازل انواع مختلفی دارد، از جمله پازل‌های قطعه‌ای، پازل‌های اعداد، پازل‌های کلمات، پازل‌های تصویری، و پازل‌های منطقی.
تاریخچه بازی پازل
بازی پازل قدمتی طولانی دارد و قدمت آن به قرن‌ها پیش برمی‌گردد. قدیمی‌ترین پازل‌های شناخته‌شده، پازل‌های چوبی هستند که در چین باستان ساخته شده‌اند. این پازل‌ها شامل قطعات چوبی کوچکی بودند که باید به هم متصل می‌شدند تا شکل یک حیوان یا شیء دیگر ایجاد شود.
بازی پازل در قرون وسطی در اروپا نیز محبوب بود. در آن زمان، پازل‌ها اغلب از جنس چوب، استخوان، یا فلز ساخته می‌شدند.
در قرن نوزدهم، بازی پازل در میان مردم عادی نیز محبوب شد. در آن زمان، پازل‌ها از جنس کاغذ ساخته می‌شدند و اغلب تصاویری از مناظر طبیعی، چهره‌های تاریخی، یا صحنه‌های مذهبی داشتند.
در قرن بیستم، بازی پازل به شکل‌های جدیدتری درآمد. در آن زمان، پازل‌های اعداد، پازل‌های کلمات، و پازل‌های تصویری پیچیده‌تر ساخته شدند.
انواع بازی پازل
بازی پازل انواع مختلفی دارد که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. برخی از انواع رایج بازی پازل عبارتند از:
- پازل‌های قطعه‌ای: این نوع پازل‌ها رایج‌ترین نوع پازل هستند. در این نوع پازل، قطعات پازل به شکل‌های مختلف هستند و باید به هم متصل شوند تا تصویر یا شکل کامل شود.
- پازل‌های اعداد: در این نوع پازل، قطعات پازل دارای اعداد هستند. بازیکن باید قطعات را به گونه‌ای قرار دهد که اعداد روی آنها در یک خط مستقیم یا یک مربع قرار بگیرند.
- پازل‌های کلمات: در این نوع پازل، قطعات پازل دارای حروف هستند. بازیکن باید قطعات را به گونه‌ای قرار دهد که کلمات یا جملات کامل شوند.
- پازل‌های تصویری: در این نوع پازل، قطعات پازل دارای تصاویر هستند. بازیکن باید قطعات را به گونه‌ای قرار دهد که تصویر کامل شود.
- پازل‌های منطقی: در این نوع پازل، بازیکن باید از مهارت‌های منطقی خود برای حل پازل استفاده کند. این نوع پازل‌ها اغلب دارای قوانین خاصی هستند که بازیکن باید آنها را رعایت کند.
فواید بازی پازل
بازی پازل فواید زیادی برای سلامت جسمی و ذهنی دارد. از جمله فواید بازی پازل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بهبود حافظه و تمرکز: بازی پازل به بهبود حافظه و تمرکز کمک می‌کند.
- کاهش استرس و اضطراب: بازی پازل می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
- تقویت مهارت‌های حل مسئله: بازی پازل به تقویت مهارت‌های حل مسئله کمک می‌کند.
- بهبود هماهنگی بین چشم و دست: بازی پازل به بهبود هماهنگی بین چشم و دست کمک می‌کند.
- تقویت مهارت‌های خلاقیت: بازی پازل به تقویت مهارت‌های خلاقیت کمک می‌کند.
بازی پازل برای چه کسانی مناسب است؟
بازی پازل برای افراد در تمام سنین مناسب است. بازی پازل برای کودکان و نوجوانان می‌تواند به تقویت مهارت‌های شناختی و تحصیلی آنها کمک کند. بازی پازل برای بزرگسالان نیز می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب و بهبود سلامت ذهنی آنها کمک کند.
چگونه پازل بازی کنیم؟
برای بازی پازل، ابتدا باید قطعات پازل را به خوبی بررسی کنید. سپس، باید قطعات را به گونه‌ای قرار دهید که شکل یا تصویر کامل شود. در برخی از انواع پازل، ممکن است نیاز به استفاده از راهنما یا استراتژی خاصی داشته باشید.
نتایج :
سرعت و چالش: سرعت معرفی چالش در هر چهار بازی با تعداد اقدامات مورد نیاز برای حل هر پازل اندازه‌گیری می‌شود، با تعداد بیشتر اقدامات نشان‌دهنده پیچیدگی بیشتر است. سپس این داده ها در طول بازی ترسیم شد و منجر به نمودارهای خطی شد که مسیر کلی چالش را در هر بازی نشان می داد.
مقدمه مهارت: معرفی مهارت های جدید با بررسی وقوع اقدامات بدیع مورد نیاز برای حل پازل ها شناسایی شد. سپس این داده‌ها در کنار داده‌های چالش ترسیم شدند و ارتباط واضحی را بین معرفی مهارت‌های جدید و افزایش پیچیدگی پازل نشان دادند.
تمرین مهارتی: فرصتی برای بازیکنان برای تمرین مهارت ها با مشاهده توزیع پازل هایی که نیاز به استفاده از مهارت های متعدد داشت، مورد بررسی قرار گرفت. این داده‌ها نشان می‌دهد که معماهایی که نیاز به ترکیب مهارت‌های متعدد دارند، معمولاً پس از اینکه بازیکنان فرصت تمرین آن مهارت‌ها را به‌صورت انفرادی داشتند، معرفی می‌شوند.
زنجیره‌ای مهارت: میزانی که بازیکنان باید مهارت‌ها را به هم زنجیر کنند، با نگاه کردن به پیچیدگی پازل‌هایی که به ترکیب مهارت‌های متعدد نیاز داشتند، بررسی شد. این داده‌ها نشان می‌دهد که پیچیدگی پازل‌هایی که به زنجیره‌ای از مهارت‌ها نیاز دارند، به تدریج در طول بازی افزایش می‌یابد.
سرعت و یادگیری: سرعت معرفی چالش در این بازی‌ها با اصول روانشناسی رفتاری مطابقت دارد و نشان می‌دهد که این بازی‌ها برای حمایت از کسب مهارت‌ها از طریق تمرین و حل مسئله طراحی شده‌اند.
نتیجه :
تجزیه و تحلیل این چهار بازی پازل نشان می دهد که تعدادی از اصول طراحی مشترک وجود دارد که می توان از آنها برای سرعت بخشیدن به معرفی چالش ها و حمایت از کسب مهارت ها در بازی ها استفاده کرد. این اصول عبارتند از:
معرفی تدریجی مهارت‌های جدید، به بازیکنان این امکان را می‌دهد تا قبل از ترکیب آنها، آن مهارت‌ها را به صورت جداگانه تمرین کنند.
فراهم کردن فرصت‌هایی برای بازیکنان برای تمرین مهارت‌های زنجیره‌ای که به تدریج پیچیدگی آن زنجیره‌ها را افزایش می‌دهد.
مقدمه چالش سرعت برای مطابقت با سطح مهارت بازیکن، تضمین می کند که چالش ها نه خیلی آسان و نه خیلی دشوار هستند.
با پیروی از این اصول، طراحان بازی می توانند بازی هایی بسازند که هم جذاب و هم در حمایت از یادگیری موثر باشد
منبع اصلی :
https://dl.acm.org/doi/abs/10.1145/2658537.2658695
منابع :
الکساندر، جی، و همکاران. (2005). آیا سختی بازی بر انگیزه تأثیر می گذارد؟ بازی ها و فرهنگ، 1(2)، 153-174.
کریستی، کی، و فاکس، جی (2010). تأثیر تابلوهای امتیاز بر انگیزه و عملکرد در بازی های آموزشی. مجله یادگیری به کمک رایانه، 26 (1)، 59-68.
دی مارکوس، ال.، و همکاران. (2014). گیمیفیکیشن در آموزش و پرورش: مروری سیستماتیک کامپیوترها در رفتار انسان، 36، 361-380.
دانول، آی.، و رابرتز، دی (2009). اثربخشی بازی های جدی: مروری بر ادبیات. کتاب سفید موسسه بازی های جدی
حماری، ج (2011). تبدیل کار به بازی: گیمیفیکیشن و تاثیر بالقوه آن بر رضایت شغلی و انگیزه در کنفرانس بین المللی IADIS در زمینه شناخت و یادگیری اکتشافی در عصر دیجیتال (جلد 2، ص 194-202).
مک گونیگال، جی (2011). واقعیت شکسته است: چرا بازی ها ما را بهتر می کنند و چگونه می توانند جهان را تغییر دهند. پنگوئن.
پرنسکی، ام (2001). بومیان دیجیتال، مهاجران دیجیتال قسمت 1. در افق، 9(5)، 1-6
